قانون سن ازدواج ” وکیل در مشهد “

وکیل مهریه در مشهد

وکیل خانواده در مشهد

وکیل ازدواج در مشهد

وکیل طلاق در مشهد
وکیل در مشهد

 

موارد قانونى درباره سن ازدواج

ماده ۱۲۱۰ قانون مدنى اصلاحى سال ۱۳۶۱:
هیچ کس را نمى توان بعداز رسیدن به سن بلوغ, به عنوان جنون یا عدم رشد, محجور نمود, مگر آن که رشد یا جنون او ثابت شده باشد.
تبصره ۱: سن بلوغ در پسر ۱۵ سال تمام قمرى و در دختر ۹ سال تمام قمرى است.
یکی از مشکلات حقوقی این دختران آن است که بسیاری از آنان حکم رشد ندارند، به عبارت دیگر این کودکان در ۱۳سالگی ازدواج می کنند، در حالی که سن رشد در قانون ما ۱۸سالگی است، لذا این زنان نمی توانند مهریه و نفقه خود را دریافت کرده و در حساب پس اندازی بگذارند
تبصره ۲: اموال صغیرى را که بالغ شده است, در صورتى مى توان به او داد که رشد او ثابت شده باشد.
ماده ۱۰۴۱ اصلاحى سال ۱۳۷۰:
نکاح قبل از بلوغ ممنوع است.
تبصره: عقد نکاح, قبل از بلوغ با اجازه ولى, به شرط رعایت مصلحت مولى علیه صحیح مى باشد.
در قانون مدنى, پیش از انقلاب اسلامى ایران, قانون بدین صورت بوده است.
ماده ۱۰۴۱:(نکاح اناث, قبل ازرسیدن به سن ۱۵ سال تمام و نکاح ذکور, قبل ازرسیدن به سن ۱۸ سال, تمام ممنوع است. مع ذلک در مواردى که مصالحى اقتضا کند, با پیشنهادمدعى العموم و تصویب محکمه, ممکن است استثنائاً معافیت از شرط سن اعطا شود, ولى در هر حال این معافیت نمى تواند به اناثى داده شود که کم تر از ۱۳ سال تمام و به ذکورى شامل گردد که کم تر از ۱۵ سال تمام دارند.)
براى آن که این ماده قانونى ضمانت اجرا داشته باشد و افراد به دلیل عرف رایج اجتماعى خویش یا دلیلهاى دیگر, در زیر سن قانونى ازدواج نکنند, ماده دیگرى نیز, تصویب شده بود.ماده سوم قانون ازدواج مصوب ۲۰ مرداد ۱۳۱۰:(هر کس بر خلاف مقررات ماده ۱۰۴۱ قانون مدنى, با کسى که هنوز به سن قانونى براى ازدواج نرسیده است, مزاوجت کند به ۶ ماه الى ۲ سال حبس تأدیبى محکوم خواهد شد. در صورتى که دختر به سن ۱۳ سال تمام نرسیده باشد, لااقل به دو الى سه سال حبس تأدیبى محکوم مى شود و در هر دو مورد, ممکن است علاوه بر مجازات حبس به جزاى نقدى از ۲۰۰۰ ریال الى ۲۰۰۰۰ ریال محکوم گردد و اگر در اثر ازدواج برخلاف مقررات فوق, مواقعه, منتهى به نقص یکى از اعضا یا مرض دائم زن گردد, مجازات زوج از ۵ الى ۱۰ سال, حبس با اعمال شاقه است و اگر منتهى به فوت زن شود, مجازات زوج حبس دائم با اعمال شاقه است. عاقد و خواستگار و سایر اشخاصى که شرکت در جرم داشته اند نیز, به همان مجازات یا مجازاتى که براى معاون جرم مقرر است, محکوم مى شوند.)
در سال ۱۳۶۱ بار دیگر قانون گذاران اقدام به تغییر ماده ۱۰۴۱ قانون مدنی نموده و ناگهان حداقل سن ازدواج را از ۱۸ و ۲۰ سال تمام شمسی به ۹ و ۱۵ سال تمام قمری کاهش دادند.این اقدام آنان از دید برخی حقوق دانان و فعالین اجتماعی، اقدامی شتابزده و مغایر با واقعیت های آن زمان جامعه ی ایران تلقی شد امّا با وجود تمام انتقاداتی که به ماده ی ۱۰۴۱ وارد شد، این ماده از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۸۱ بدون هیچ گزندی پا برجا ماند.
نهایتاً در سال ۱۳۸۱ قانون گذاران وقت مصمّم شدند تا با تغییر مجدد این ماده، حداقل سن قانونی برای ازدواج را قدری افزایش دهند. ۹ سال تمام قمری برای دختران به ۱۳ سال تمام شمسی تغییر یافت و ۱۵ سال تمام قمری برای پسران به ۱۵ سال تمام شمسی بدل شد. در واقع حد اقل سن ازدواج برای دختران افزایش قابل ملاحظه ای یافت ولی برای پسران تغییر چندانی نداشت. البته باید به این نکته ی مهم توجه داشت که در سال ۱۳۸۱ ازدواج اطفال زیر ۱۳ و ۱۵ سال به کلّی منع نشد بلکه قانون گذاران برای تامین نظر شورای محترم نگهبان، متن ماده را اینچنین تنظیم نمودند:

ٝ عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال
ٝ عقد نکاح دختر قبل از رسیدن به سن ۱۳ سال تمام شمسی و پسر قبل از رسیدن به ۱۵ سال تمام شمسی منوط است به اذن ولیّ، به شرط رعایت مصلحت و با تشخیص دادگاه صالح. ٝ
همان طور که ملاحظه می شود در حال حاضر با سه شرط می توان دختران و پسران زیر ۱۳ و ۱۵ سال را آماده ی ازدواج دانست، امری که از دید بسیاری از صاحب نظران غیر منطقی می نماید و متاسفانه در حال شیوع!

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *